सुरवेच्या काळांतलीं चार संमेलनां
एकापरस अदीक राज्यांनी विखंड जावन पडिल्ल्या कोंकणी समाजाक, भाशेच्या सुत्रान संस्कृतीक मळार एकठांय जोदपाचें काम अखिल भारतीय कोंकणी परिशदेच्या आसर्याखाला जातालें.हे परिशदेच्या वावराचो आस्पाव आनी मोख कोंकणी मुखावयले तेर्ताचे परिस्थितीचे नदरेन वेगळी आशिल्ल्यान, कोंकणी बरप्यांक कोंकणी साहित्याच्या वावराखातीर एकठांय हाडपाक एका व्यासपिठाची गरज आसली.हेच गरजेंतल्यान कोंकणी लेखकांचे परिशदेची कल्पना फुडें आयली आनी ‘कोंकणी लेखक परिशद’ ह्माच नावांखाला तिच्यो दोन बसको जाल्यो.तिसरे खेपेच्यान ‘परिशद’ ह्या नांवांत बदल करून ‘अखिल भारतीय कोंकणी लेखक संमेलन’ म्हणून तें जावंक लागलें. पयल्यो दोन लेखक परिशदो ‘कोंकणी बरोवप्यांचो एकवट’ हाच्या आसर्याखाला जाल्ल्यो.तिसर्या लेखक संमेलनासावन,हीं संमेलनां पुरायेन जावंक लागलीं. इकराव्या संमेलनासाकून ताची जापसालदारकी अ.भा.कोंकणी परिशदेकडेन सोंपयली आनी ताच्या नांवांतय बदल करून तें ‘अखिल भारतीय कोंकणी साहित्य संमेलन’ अशें केंलें.
